De heksenbijeenkomst
Door: Jeroen
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
16 November 2015 | Mexico, Guanajuato
¡Hola a todos!
Deze week heb ik geleerd dat tentamens in Mexico lachwekkend kunnen zijn. Woensdag had ik er één bij het vak over Mexicaanse korte verhalen, die de docente vorige week had aangekondigd en waarvoor we volgens haar niets hoefden te leren. Twee dagen voor de "grote dag" stuurde ze ineens een e-mail dat we toch een tekst moesten lezen, een kort verhaal van de jonge Mexicaanse schrijver Emilio Doinel, die in april van dit jaar is overleden. Ik moest het maar liefst vier keer lezen voordat ik begreep wat de schrijver nu eigenlijk precies wilde zeggen, maar toen ik eenmaal door begon te krijgen dat het een zieke haataanval op de Mexicaanse politiek en maatschappij was vond ik het toch wel interessant. Volgens de e-mail moesten we een "literair verantwoorde" vraag formuleren die we aan de schrijver zouden willen stellen en waar we tijdens het tentamen over in gesprek zouden gaan, zogenaamd met de auteur, omdat het zo zielig was dat hij op zo'n jonge leeftijd was overleden. Omdat ik geen idee had wat ik kon verwachten, had ik uiteindelijk een half betoog in mijn schrift geschreven, hoewel ik ergens in mijn achterhoofd wel al had bedacht dat het ook wel eens gewoon een ordinaire heksenbijeenkomst kon gaan worden, waarbij de docent in een medium zou veranderen en we omringd zouden worden door dansende geesten en vuur en waarbij er ter afsluiting iemand op Azteekse wijze zou worden geofferd en dat zou ik dan zijn, als enige buitenlander. Ongeveer zoiets verwachtte ik toen ik woensdag het lokaal binnenstapte, want welke gek bedenkt er nu om met een dode auteur te gaan praten, zodat het net lijkt alsof hij nog leeft?
Het college begon heel normaal: de docente ging ons eerst duidelijk proberen te maken wat de doelen van het vak waren geweest, want dit was het laatste normale college en de aankomende twee weken gaan we alleen nog maar films kijken en praten over een nog te schrijven essay. Dom hè? Vervolgens gaf ze nog een korte samenvatting van de theorie die bij de cursus hoorde en ook dit sloeg nergens op, want naar mijn idee was er niet echt een theorie te bekennen de afgelopen maanden. Ze was dan ook verbijsterend snel klaar... En toen begon dan eindelijk de heksenbijeenkomst. Alles liep alleen een beetje anders dan verwacht, want er was geen medium, geen vuur en ook geen offeraltaar. Om de beurt moesten we onze vraag voorlezen, waarbij de docente alleen maar kon roepen dat we zo intelligent waren (wat een nogal onjuiste observatie lijkt als je kijkt naar het algemene plaatje van dat vak: half slapende mensen die vaak een uur te laat komen en vervolgens niets anders kunnen roepen dan dat ze het verhaal "wel leuk vonden, maar ook weer niet heel leuk"). Nadat iedereen zijn vraag had voorgelezen zei de docente: "Oké, dit was het tentamen. Doei."
Ja, Guanajuato maakt zich op voor de laatste collegeweken. Bij mijn vak over de geschiedenis van Mexico in de 19e eeuw veranderde de docente ineens de regels van het eindwerkstuk: terwijl ik het op dat moment al bijna af had, hoorde ik tot mijn grote schrik dat we enkel een reflectie moesten schrijven over de tijdens de colleges gelezen teksten, terwijl ik een heel onderzoek had bedacht met teksten die we niet in de colleges behandeld hadden, precies zoals in het programma van het vak stond. Gelukkig mocht ik ook dat inleveren, in plaats van de reflectie, want het interesseert ze hier ook vrij weinig wat je inlevert: zolang er letters op een papier staan vinden ze het hier al gauw goed. Bij mijn vak over de hedendaagse Mexicaanse geschiedenis was er deze week zelfs even sprake van dat het werkstuk werd geschrapt, want het was "zoveel werk om na te kijken", maar uiteindelijk moeten we het alsnog inleveren.
En verder is er deze week in Guanajuato vrij weinig gebeurd. Dat geldt overigens niet voor de rest van de wereld, die afgelopen vrijdag (weer eens) in vuur en vlam stond. En waar Nederlanders op de sociale media meteen hun steun betuigden aan de slachtoffers in Parijs, profielfoto's op Facebook veranderden in de kleuren van de Franse vlag en diverse mensen hun kans roken om eens flink te klagen over de Syrische vluchtelingen, ontstond er hier in Mexico een hele rel over het gebrek aan aandacht voor nieuws uit de Derde Wereld, waar Mexico zich maar wat graag mee identificeert, want - volgens Mexico's allerwreedste president ooit (vind ik), Luis Echeverría uit de jaren-'70 - "je kunt beter de beste van de Derde Wereld zijn dan de slechtste van de Eerste Wereld". Volgens de Mexicanen (en later ook volgens veel Europeanen) lieten de media alleen maar beelden zien uit Parijs, terwijl er diezelfde dag ook een bloederige bomaanslag in de Libanese hoofdstad Beiroet had plaatsgevonden. En dat vond men hier - terecht - niet eerlijk. Men voelde zich als Derde Wereld niet gehoord door het Westen. Maar laten we nu eerlijk zijn, wie staat er in Nederland wel eens stil bij de vele moorden op onschuldige Mexicanen? In het zuidwesten van het land was hier deze week bovendien ook een grote schietpartij, waarbij 12 mensen om het leven zijn gekomen, maar die heeft waarschijnlijk het Nederlandse nieuws niet gehaald. Ook waren er deze week opnieuw problemen rond Ayotzinapa, de school van de vermiste studenten van vorig jaar. Ditmaal hadden studenten een benzinepompslang gestolen, waarna ze werden achtervolgd door de politie van de staat Guerrero (Tip: ga NOOIT vrijwillig naar deze staat toe). De achtervolging eindigde met een kapotgeschoten bus, ongeveer twintig gewonden en vele arrestaties. Het was de slang vast waard geweest... En ik denk ook dat dit niet in de Nederlandse kranten heeft gestaan. Toch jammer...
Hopelijk beleef ik volgende week weer wat spannendere dingen, maar ja, zelfs in Mexico moet er soms even hard gestudeerd worden.
Saludos,
Jeroen
Deze week heb ik geleerd dat tentamens in Mexico lachwekkend kunnen zijn. Woensdag had ik er één bij het vak over Mexicaanse korte verhalen, die de docente vorige week had aangekondigd en waarvoor we volgens haar niets hoefden te leren. Twee dagen voor de "grote dag" stuurde ze ineens een e-mail dat we toch een tekst moesten lezen, een kort verhaal van de jonge Mexicaanse schrijver Emilio Doinel, die in april van dit jaar is overleden. Ik moest het maar liefst vier keer lezen voordat ik begreep wat de schrijver nu eigenlijk precies wilde zeggen, maar toen ik eenmaal door begon te krijgen dat het een zieke haataanval op de Mexicaanse politiek en maatschappij was vond ik het toch wel interessant. Volgens de e-mail moesten we een "literair verantwoorde" vraag formuleren die we aan de schrijver zouden willen stellen en waar we tijdens het tentamen over in gesprek zouden gaan, zogenaamd met de auteur, omdat het zo zielig was dat hij op zo'n jonge leeftijd was overleden. Omdat ik geen idee had wat ik kon verwachten, had ik uiteindelijk een half betoog in mijn schrift geschreven, hoewel ik ergens in mijn achterhoofd wel al had bedacht dat het ook wel eens gewoon een ordinaire heksenbijeenkomst kon gaan worden, waarbij de docent in een medium zou veranderen en we omringd zouden worden door dansende geesten en vuur en waarbij er ter afsluiting iemand op Azteekse wijze zou worden geofferd en dat zou ik dan zijn, als enige buitenlander. Ongeveer zoiets verwachtte ik toen ik woensdag het lokaal binnenstapte, want welke gek bedenkt er nu om met een dode auteur te gaan praten, zodat het net lijkt alsof hij nog leeft?
Het college begon heel normaal: de docente ging ons eerst duidelijk proberen te maken wat de doelen van het vak waren geweest, want dit was het laatste normale college en de aankomende twee weken gaan we alleen nog maar films kijken en praten over een nog te schrijven essay. Dom hè? Vervolgens gaf ze nog een korte samenvatting van de theorie die bij de cursus hoorde en ook dit sloeg nergens op, want naar mijn idee was er niet echt een theorie te bekennen de afgelopen maanden. Ze was dan ook verbijsterend snel klaar... En toen begon dan eindelijk de heksenbijeenkomst. Alles liep alleen een beetje anders dan verwacht, want er was geen medium, geen vuur en ook geen offeraltaar. Om de beurt moesten we onze vraag voorlezen, waarbij de docente alleen maar kon roepen dat we zo intelligent waren (wat een nogal onjuiste observatie lijkt als je kijkt naar het algemene plaatje van dat vak: half slapende mensen die vaak een uur te laat komen en vervolgens niets anders kunnen roepen dan dat ze het verhaal "wel leuk vonden, maar ook weer niet heel leuk"). Nadat iedereen zijn vraag had voorgelezen zei de docente: "Oké, dit was het tentamen. Doei."
Ja, Guanajuato maakt zich op voor de laatste collegeweken. Bij mijn vak over de geschiedenis van Mexico in de 19e eeuw veranderde de docente ineens de regels van het eindwerkstuk: terwijl ik het op dat moment al bijna af had, hoorde ik tot mijn grote schrik dat we enkel een reflectie moesten schrijven over de tijdens de colleges gelezen teksten, terwijl ik een heel onderzoek had bedacht met teksten die we niet in de colleges behandeld hadden, precies zoals in het programma van het vak stond. Gelukkig mocht ik ook dat inleveren, in plaats van de reflectie, want het interesseert ze hier ook vrij weinig wat je inlevert: zolang er letters op een papier staan vinden ze het hier al gauw goed. Bij mijn vak over de hedendaagse Mexicaanse geschiedenis was er deze week zelfs even sprake van dat het werkstuk werd geschrapt, want het was "zoveel werk om na te kijken", maar uiteindelijk moeten we het alsnog inleveren.
En verder is er deze week in Guanajuato vrij weinig gebeurd. Dat geldt overigens niet voor de rest van de wereld, die afgelopen vrijdag (weer eens) in vuur en vlam stond. En waar Nederlanders op de sociale media meteen hun steun betuigden aan de slachtoffers in Parijs, profielfoto's op Facebook veranderden in de kleuren van de Franse vlag en diverse mensen hun kans roken om eens flink te klagen over de Syrische vluchtelingen, ontstond er hier in Mexico een hele rel over het gebrek aan aandacht voor nieuws uit de Derde Wereld, waar Mexico zich maar wat graag mee identificeert, want - volgens Mexico's allerwreedste president ooit (vind ik), Luis Echeverría uit de jaren-'70 - "je kunt beter de beste van de Derde Wereld zijn dan de slechtste van de Eerste Wereld". Volgens de Mexicanen (en later ook volgens veel Europeanen) lieten de media alleen maar beelden zien uit Parijs, terwijl er diezelfde dag ook een bloederige bomaanslag in de Libanese hoofdstad Beiroet had plaatsgevonden. En dat vond men hier - terecht - niet eerlijk. Men voelde zich als Derde Wereld niet gehoord door het Westen. Maar laten we nu eerlijk zijn, wie staat er in Nederland wel eens stil bij de vele moorden op onschuldige Mexicanen? In het zuidwesten van het land was hier deze week bovendien ook een grote schietpartij, waarbij 12 mensen om het leven zijn gekomen, maar die heeft waarschijnlijk het Nederlandse nieuws niet gehaald. Ook waren er deze week opnieuw problemen rond Ayotzinapa, de school van de vermiste studenten van vorig jaar. Ditmaal hadden studenten een benzinepompslang gestolen, waarna ze werden achtervolgd door de politie van de staat Guerrero (Tip: ga NOOIT vrijwillig naar deze staat toe). De achtervolging eindigde met een kapotgeschoten bus, ongeveer twintig gewonden en vele arrestaties. Het was de slang vast waard geweest... En ik denk ook dat dit niet in de Nederlandse kranten heeft gestaan. Toch jammer...
Hopelijk beleef ik volgende week weer wat spannendere dingen, maar ja, zelfs in Mexico moet er soms even hard gestudeerd worden.
Saludos,
Jeroen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
